De negen munten van Marthe

Wie heeft de munten van Marthe?
Lena is zonder dat haar ouders het weten een week alleen thuis. Eerst vindt ze het spannend, maar dan toch ook wel erg eng. Vooral als ze denkt dat er ‘s nachts een dief rond het huis loopt.
In het dorp van Lena gebeuren rare dingen. Op klaarlichte dag worden er fietsen gestolen en de juwelen van oude mensen in het bejaardentehuis zijn ook niet veilig. Julia, een bewoner van het tehuis, weet wie de dief is. Maar, omdat zij dement is en vaak het heden met het verleden kruist, wil niemand haar geloven. Behalve Lena. Lena en Julia hebben een bijzondere vriendschap. En als ook de munten van Marthe - het zusje van Julia dat lang geleden verdronken is - gestolen worden, gaat Lena met gevaar voor eigen leven achter de dader aan.

“Maar als ik al zestig ben dan...”Julia kijkt verward om zich heen.
Lena voelt dat er iets mis gaat in het oude hoofdje. Ze springt overeind. “Weet je wat, ik breng je wel weer naar huis. Goed?
“Wiens huis is dit dan?”
“Het mijne.”
“Wie ben jij? Jij bent Marthe niet.”
“Nee, ik ben Lena.”
“Ik ken geen Lena.”
“Jawel, want dat ben ik. “Lena trekt aan het dunne armpje van de oude vrouw. “Kom maar.”
“Waar gaan we dan heen?”
“Naar jouw huis.”
“O.” Julia komt overeind. “Ik wil naar huis.” Ze loopt met Lena mee naar buiten. “Weet jij waar ik woon?”
“Ja,” knikt Lena. het bejaardentehuis is hier niet ver vandaan.
“Is het ver?”
“Valt wel mee.”