Het vergrootglas van de geest

J.P. van Praag (1911-1981) geldt als een van de grondleggers van het humanisme in Nederland. Het humanisme van Jaap van Praag legt de nadruk op autonomie en weerbaarheid. Deze begrippen vormen in zijn levensovertuiging de kern van de mens in relatie tot de ander. In "Het vergrootglas van de geest" is het denken van Van Praag vergeleken met de opvattingen van Kunneman, Todorov en Van IJssel, over humanisme in relatie tot spiritualiteit. Spiritualiteit heeft de functie van vergrootglas van de geest. Het maakt zichtbaar wat verborgen lag en brengt samen wat gescheiden leek. Spiritualiteit bezielt en is onderdeel van de humanistische levensovertuiging. De nadruk ligt op humanisme dat, in de woorden van Van Praag, een overtuiging is waarin beleving en beschouwing met elkaar verbonden zijn. Humanisme draagt bij aan een kritische bewustwording van waarden in een onvolmaakte samenleving. In "Het vergrootglas van de geest" komt ook de relevantie van het humanistisch denken van Jaap van Praag voor het humanisme in deze tijd aan de orde. Alfons Nederkoorn is wijsgerig socioloog en heeft als humanistisch geestelijk raadsman in de gezondheidszorg gewerkt.