Als honden konden bidden

Fragment:
‘Ik vind het wel zielig voor die Kevin’, zegt Fleur. ‘Zielig?’ Stella kijkt haar met een vies gezicht aan. ‘Het is vast een stinkjongen. Nee, ik ga daar niet aardig tegen doen, hoor.’ ‘Maar hij kan er toch niks aan doen?’ ‘Mijn vader zegt dat pleegkinderen aso zijn’, roept Anouk. ‘Net als honden. Als je die slaat, worden ze ook vals.’ ‘Hij pikt vast, dat doen ze allemaal, die aso’s’, zegt Demi. Fleur snapt het niet. Waarom zou een pleegkind anders zijn dan een gewoon kind? Misschien is die jongen wel hartstikke aardig. Maar Anouks vader is directeur. Die zegt niet zomaar iets. Ze twijfelt. Misschien hebben haar vriendinnen wel gelijk. Als je een hond slaat, wordt hij vals. Maar kinderen zijn toch geen honden? Of wel?

Na de dood van zijn moeder gaat Kevin bij zijn vader wonen. Maar elke keer als die te veel drinkt, krijgt Kevin klappen. Uiteindelijk wordt hij door de Raad voor de Kinderbescherming uit huis gehaald en naar een pleeggezin gebracht. Hij vindt het vreselijk en maakt zich erg ongerust over zijn vader. Wie moet er voor hem zorgen? Kevin ziet het al voor zich – zijn vader die te veel drinkt en met een brandende sigaret op de bank in slaap valt. Wie zal hem dan redden? Kevin neemt een besluit: koste wat kost wil hij terug naar huis.

Als Fleurs hartsvriendin verhuist, blijft ze alleen achter. Ze wil bij de populaire meisjes horen en dat lijkt te lukken. Ze is het wel niet altijd met hen eens, maar wat moet ze dan? In haar eentje rondlopen? Het gaat goed tot er een nieuw kind in de klas komt. Haar zogenaamde vriendinnen besluiten Kevin buiten te sluiten en weg te pesten. En Fleur doet mee. Totdat ze Kevin huilend achter het schoolhek ziet zitten…

Als honden konden bidden… is een boek over vriendschap en over keuzes maken. Achterin staat behalve informatie over pleegzorg een lijst met sites waarop je meer informatie kunt vinden.